yǔ xuě jiǔ wú lái kè yì bù néng chū zuò cháng jù pái mèn
雨雪久无来客亦不能出作长句排闷
zào wù wú qíng qǐ wǒ sī, cóng lái bù shǐ duò wēi jī.
造物无情岂我私,从来不使堕危机。
qīng yún lù jìn cháng pái qù, bái làng duī gāo yì tuō guī.
青云路近常排去,白浪堆高亦脱归。
cán gǎo shàng cún kōng zì xǔ, gù rén lüè jǐn yù shuí yī? xīn chūn xuě àn shān cūn lù, qiě fù fén xiāng dú yǎn fēi.
残稿尚存空自许,故人略尽欲谁依?新春雪暗山村路,且复焚香独掩扉。
造物无情岂我私,从来不使堕危机。青云路近常排去,白浪堆高亦脱归。残稿尚存空自许,故人略尽欲谁依?新春雪暗山村路,且复焚香独掩扉。
陆游(1125—1210),字务观,号放翁。汉族,越州山阴(今浙江绍兴)人,南宋著名诗人。少时受家庭爱国思想熏陶,高宗时应礼部试,为秦桧所黜。孝宗时赐进士出身。中年入蜀,投身军旅生活,官至宝章阁待制。晚年退居家乡。创作诗歌今存九千多首,内容极为丰富。著有《剑南诗稿》、《渭南文集》、《南唐书》、《老学庵笔记》等。...