qiú chá xì qiū gōng měi
求茶戏丘公美
gōng měi fāng zì líng yǐn lái, miàn shàng huī tǔ yī chén āi.
公美方自灵隐来,面上灰土衣尘埃。
zì yán yè jiè sēng tà mián, bái rì mǎi jiǔ bù xī qián.
自言夜借僧榻眠,白日买酒不惜钱。
bàn yuè děng de tóu shuǐ chá, yù qiú shàn jià xiān huán jiā.
半月等得头水茶,欲求善价先还家。
jūn bú jiàn biān xiào xiān, kē shuì zhòu duō mián,
君不见边孝先,瞌睡昼多眠,
diǎn chá zhuī qīng xìng, chéng yǔ zhēn xìng biàn,
点茶追清兴,诚与真性便,
wén jūn jié jiāo sù qí wěi, péng yǒu xū qiú wú nì yì.
闻君结交素奇伟,朋友须求无逆意。
gǒu huì shàng pǐn yī jīn lái, shù quán jiàn lì ér sī yì
苟惠上品一斤来,庶全见利而思义
公美方自灵隐来,面上灰土衣尘埃。自言夜借僧榻眠,白日买酒不惜钱。半月等得头水茶,欲求善价先还家。君不见边孝先,瞌睡昼多眠,点茶追清兴,诚与真性便,闻君结交素奇伟,朋友须求无逆意。苟惠上品一斤来,庶全见利而思义
李廌(zhì)(1059-1109) 北宋文学家。字方叔,号德隅斋,又号齐南先生、太华逸民。汉族,华州(今陕西华县)人。6岁而孤,能发奋自学。少以文为苏轼所知,誉之为有“万人敌”之才。由此成为“苏门六君子”之一。中年应举落第,绝意仕进,定居长社(今河南长葛县),直至去世。文章喜论古今治乱,辨而中理。...